Roy Lichtenstein (1923 - 1997)

Το Γυμνό με λευκό λουλούδι αποτελεί προπαρασκευαστικό κολάζ της ελαιογραφίας Γυμνό με κίτρινο λουλούδι. Ανήκει στη σειρά των Γυμνών που ο Lichtenstein φιλοτέχνησε από το 1993 μέχρι το θάνατό του. Τα Γυμνά είχαν κάνει επίσης την εμφάνισή τους στη δεκαετία του 1960. Πηγή έμπνευσης τα περιοδικά αισθηματικού περιεχομένου της εκδοτικής εταιρείας DC Comics, τα οποία απευθύνονταν σε ένα εφηβικό, θηλυκό κυρίως, κοινό. Η αφηγηματική ρηχότητα αυτών των κόμικς δεν ενδιαφέρει τον καλλιτέχνη. Η έλξη που του ασκούν είναι καθαρά αισθητικής φύσεως.

Η εικαστική τεχνική του Lichtenstein ήταν πάντα αντικείμενο σχολαστικής επεξεργασίας και απαιτούσε πολλά στάδια. Στην περίπτωση του κολάζ, ως σταδίου της δημιουργικής διαδικασίας, πρώτα χαράζει με μολύβι τα περιγράμματα και στη συνέχεια τα τονίζει με μαύρη αυτοκόλλητη ταινία, τελειοποιώντας τις καμπύλες και δίνοντάς τους πιο ρευστή όψη. Γεμίζει την υπόλοιπη σύνθεση με μικρότερα ή μεγαλύτερα κομμάτια χαρτί ζωγραφισμένο ή τυπωμένο από πριν, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να αναπαραγάγει τη χρωματική γκάμα που ήδη έχει φανταστεί με το μολύβι. Στο Γυμνό με λευκό λουλούδι, η πιο έντονα γαλαζωπή επιφάνεια, που βρίσκεται επάνω σε μια νησίδα οριοθετημένη από χοντρές διαγώνιες γραμμές στο επίπεδο αριστερά του μοντέλου, είναι στην πραγματικότητα μια εις διπλούν εφαρμογή κουκκίδων Benday με στένσιλ. Τα μάτια, τα χείλη και το λουλούδι επιτρέπουν να φανεί το χαρτί που υπάρχει από κάτω και η χειρωνακτική πλευρά της δουλειάς του ζωγράφου.

Από την αρχική εικόνα του κόμικ που ενέπνευσε το έργο ελάχιστα πράγματα μένουν. Τα μπαλόνια διαλόγου εξαφανίζονται, ο χώρος είναι ένα πολυτελές εσωτερικό, η κόμμωση της νεαρής γυναίκας δεν είναι στυλιζαρισμένη, το παλιό τηλέφωνο με καντράν έχει αντικατασταθεί από ένα κινητό και το καλώδιο στο αριστερό χέρι από ένα λουλούδι, πράγμα που κάνει τη σύνθεση ακόμη λιγότερο ρεαλιστική. Ο Lichtenstein τονίζει τη σεξουαλικότητα της θηλυκής φιγούρας, η οποία στην αφετηρία της διέθετε ένα γλυκανάλατο αισθησιασμό. Η γυναίκα φανερώνει έτσι ένα νέο πρόσωπο θηλυκότητας, απαλλαγμένη από την αρσενική παρουσία και σίγουρη για τον εαυτό της.

Ο Lichtenstein δεν ξεκινά με την επιλογή ενός κύριου θέματος, του γυμνού εν προκειμένω. Κάτι τέτοιο λίγο τον απασχολεί. Τον εμπνέουν μάλλον ο αποστειρωμένος χειρισμός μιας εικόνας που υπάρχει στο συλλογικό ασυνείδητο και η επεξεργασία μιας σύνθεσης που έρχεται να ανατρέψει τα στερεότυπα. Αυτό που εκ πρώτης όψεως είναι επιφανειακό γίνεται εργαλείο για την επίτευξη ενός πολύ πιο αμφίσημου αποτελέσματος.

.

.