Το 1968 ο Takis λαμβάνει υποτροφία από το Κέντρο Προηγμένων Οπτικών Σπουδών του MIT (Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μασαχουσέτης), όπου και εγκαθίσταται ως επισκέπτης ερευνητής. Κατά τη διάρκεια της πρακτικής του μελετά τα υγρά που αιωρούνται υπό την επήρεια ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων και εμπνέεται τη δημιουργία σειράς υδρομαγνητικών και ηλεκτρομαγνητικών γλυπτών.
Το έργο Κλυδωνισμοί της θάλασσας, του 1979, αποτελεί μετεξέλιξη του έργου Υδροδυναμική της θαλάσσιας ταλάντωσης εκείνης της παλαιότερης περιόδου, έργου που βασιζόταν στην ιδέα της χρήσης θαλάσσιων ταλαντώσεων για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο διεθνούς φήμης γλύπτης Παναγιώτης Βασιλάκης, γνωστός με το ψευδώνυμο Takis, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Αυτοδίδακτος εκ πεποιθήσεως, καθιερώθηκε ως πρωτοπόρος του κινήματος της κινητικής τέχνης. Μέσα από το έργο του κατάφερε να δημιουργήσει μια άρρηκτη σύνδεση ανάμεσα στην τέχνη και στις επιστήμες, συνδυάζοντας στη γλυπτική του στοιχεία της φύσης και της φυσικής.
Η παιδική και εφηβική ηλικία του σημαδεύονται από τον πόλεμο, τη γερμανική κατοχή και τον Εμφύλιο. Σε ηλικία περίπου 20 ετών δημιουργεί τα πρώτα του γλυπτά εμπνευσμένα από τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, αλλά και από τα γλυπτά του Picasso και του Giacometti. Το 1954 φτάνει στο Παρίσι, όπου εντάσσεται για λίγους μήνες στο ατελιέ του Brâncuşi, και για τα επόμενα τρία περίπου χρόνια ταξιδεύει και ζει ανάμεσα στο Παρίσι και στο Λονδίνο, οπότε εμπνέεται τη δημιουργία των πρώτων κινητικών έργων του.
Εικαστικός πολυσχιδής και εφευρετικός, θα μελετήσει την υδροδυναμική ενέργεια και θα ασχοληθεί με τη δημιουργία υδρομαγνητικών και ηλεκτρομαγνητικών γλυπτών. Θα πειραματιστεί με όλα τα στοιχεία του περιβάλλοντος και της φύσης, τα οποία πολλές φορές αδυνατούμε να εντοπίσουμε με γυμνό μάτι, όπως τις μαγνητικές δυνάμεις και την ενέργεια των μαγνητικών πεδίων, που αποτελούν θεμελιακά στοιχεία του καλλιτεχνικού του έργου.
Έργα του Takis εκτίθενται σε μόνιμες συλλογές και μουσεία ανά τον κόσμο, όπως το Centre George Pompidou, το Palais de Tokyo και το Jeu de Paume στο Παρίσι, το ΜoΜΑ και το Guggenheim Museum στη Νέα Υόρκη, η Menil Collection στο Χιούστον, η Tate Modern στο Λονδίνο, η Peggy Guggenheim Collection στη Βενετία.
.
