Αλεξάνδρα Αθανασιάδη
Πλάθοντας το άυλο
03.07 - 02.10.2022
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Άνδρος
Αλεξάνδρα Αθανασιάδη
Πλάθοντας το άυλο
03.07 - 02.10.2022
Φέτος το καλοκαίρι, το Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή παρουσιάζει στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Άνδρο μια αναδρομική έκθεση αφιερωμένη στην Αλεξάνδρα Αθανασιάδη, με τίτλο Πλάθοντας το άυλο, από τις 3 Ιουλίου έως και τις 2 Οκτωβρίου 2022.
Σε μια περιήγηση που καλύπτει σχεδόν πέντε δεκαετίες δημιουργίας, χωρίς να ακολουθεί χρονολογική σειρά, ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να ανακαλύψει τις πολλαπλές πτυχές της πορείας της Αθανασιάδη, από τα πρώιμα παιδικά έργα της έως σήμερα.
Η έκθεση μας ταξιδεύει πρώτα στο εργαστήριο της καλλιτέχνιδας, στο οποίο δημιουργεί εδώ και τριάντα χρόνια. Σε αυτόν τον χώρο, που ανοίγει σε έναν καταπράσινο κήπο όπου δεσπόζουν οι δημιουργίες της, η Αθανασιάδη πλάθει, σχεδιάζει, ζωγραφίζει, φωτογραφίζει, φυλώντας προσεκτικά, εδώ κι εκεί, διάσπαρτα θραύσματα από ξύλο, μέταλλο και χαρτί, που περιμένουν υπομονετικά τη μετουσίωσή τους σε έργα τέχνης.
Από το εργαστήριο μεταφερόμαστε στις ακροθαλασσιές, όπου η Αθανασιάδη βρίσκει τα περισσότερα υλικά για τις δημιουργίες της. Συνδυάζοντας έργα διαφόρων τεχνικών και εποχών, δημιουργεί μιαν εγκατάσταση γεμάτη ποίηση και μελαγχολία, που θυμίζει τους στίχους από τη «Θάλασσα του πρωιού» του Κωνσταντίνου Καβάφη.
Ανακαλύπτουμε στη συνέχεια μιαν άγνωστη πτυχή της δημιουργικής της πορείας: τον πρωταρχικό ρόλο της αφαίρεσης στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Τα περισσότερα έργα της ενότητας, που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό, αναδεικνύουν τις επιρροές που δέχτηκε η Αθανασιάδη από γλύπτες όπως οι Henry Moore και Alberto Giacometti, χωρίς όμως ποτέ να χάνει το δικό της, εντελώς προσωπικό, οξυδερκές βλέμμα.
Ύστερα από ένα άλμα είκοσι πέντε ετών, μεταφερόμαστε σε μιαν ενότητα αφιερωμένη αποκλειστικά στον Κωνσταντίνο Καβάφη, στην οποία η Αθανασιάδη μας αποκαλύπτει έναν κόσμο απρόσμενο, γεμάτο χρώμα και αισθησιασμό. Εδώ, η καλλιτέχνιδα τιμά την κοινή της αγάπη με τον Καβάφη για το αρμονικό πάντρεμα του αρχαίου με το σύγχρονο· την ανάκληση, γεμάτη λεπτότητα και χάρη, των αισθημάτων του και των ορμών του· τη διεκδίκηση μιας αισθησιακής, ακόμη και ερωτικής προσέγγισης των σωμάτων· τη σπουδαιότητα του παρελθόντος, την εξερεύνησή του, την αφομοίωσή του, την αποδοχή του.
Η ποίηση του Καβάφη υπό το πρίσμα της Αθανασιάδη μας επιτρέπει μια φυσική μετάβαση προς τον κόσμο των αλόγων, βασικό θέμα στις καλλιτεχνικές της αναζητήσεις. Είτε από μέταλλο είτε από χαρτί, τα άλογα εκφράζουν αυτό που η ίδια περιγράφει ως «δύο κομμάτια του εαυτού [της]. Το κομμάτι που βάζει το κεφάλι κάτω και προχωρά και κάνει αυτά που πρέπει, και το κομμάτι που είναι ατίθασο και δεν δέχεται».
Η έκθεση ολοκληρώνεται με την ενότητα που αποτελεί τον κεντρικό άξονα της τέχνης της Αθανασιάδη: το ανθρώπινο σώμα. Γυναικείες και ανδρικές φιγούρες, από ξύλο, μέταλλο και χαρτί, εμπνευσμένες από τη μυθολογία, την ίδια, τον πατέρα της ή τον σύζυγό της, συνυπάρχουν σε αυτόν τον χώρο, εκφράζοντας όλες τις πλευρές, ακόμα και τις πιο σκοτεινές, του έργου της. Εδώ, το βίωμά της διαπερνά την ύλη και μας αγγίζει με αφοπλιστική ειλικρίνεια, που χαρακτηρίζεται όμως πάντα από ευαισθησία και λεπτότητα.
Η έκθεση Αλεξάνδρα Αθανασιάδη - Πλάθοντας το άυλο αποτελεί μια ενιαία εικαστική εγκατάσταση, με τις ενότητες να διαχέονται η μία μέσα στην άλλη. Για τη δόμηση αυτής της αφήγησης, καθοριστικός υπήρξε ο ρόλος της ίδιας της καλλιτέχνιδας, με τη βοήθεια των έμπιστων συνεργατών του Ιδρύματος Παρασκευής Γερολυμάτου και Ανδρέα Γεωργιάδη.
Η έκθεση συνοδεύεται από δίγλωσσο κατάλογο (ελληνικά και αγγλικά), που ετοίμασε η επιμελήτρια της έκθεσης Μαρία Κουτσομάλλη-Moreau και εκδίδεται από το Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, σε επιμέλεια της Μικρής Άρκτου.
Η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε στο Franklin College του Λουγκάνο και στη συνέχεια αποφοίτησε με διάκριση από το Ruskin School of Drawing and Fine Art του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Κατέχει επίσης Master of Fine Arts στη γλυπτική από το Columbia University της Νέας Υόρκης.
Αρχικά ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία, πριν στραφεί στη γλυπτική. Έχει παρουσιάσει έργα της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα, στους Δελφούς, στην Αρχαία Μεσσήνη, στον Πόρο, στη Λάρισα, στη Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο, στην Πάτμο, στα Ιωάννινα, στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη, στο Κονέκτικατ, στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο και στο Μόντε Κάρλο, όπου το 1995 έλαβε το Princess Grace Foundation Award. Έργα της βρίσκονται σε σημαντικές συλλογές ανά τον κόσμο.
O κατάλογος της έκθεσης
Αλεξάνδρα Αθανασιάδη - Πλάθοντας το άυλο
Κατάλογος έκθεσης 2022
-
Έτος κυκλοφορίας
2022
Σχετικές εκδηλώσεις
Συντελεστές
Χορηγοί
[…] Περιδιαβαίνοντας αυτή την υψηλής ποιότητας αναδρομική έκθεση συνειδητοποιεί κανείς την πολυπρισματικότητα του ταλέντου της Αθανασιάδη: από τα καταπληκτικά της σχέδια, τα χαρακτικά και τη ζωγραφική έως, βέβαια, τη γλυπτική, είναι μια καλλιτέχνις ολοκληρωμένη, με πολλά κεφάλαια δημιουργικότητας, τα οποία δεν είναι τόσο γνωστά στο κοινό. […]
[...] Είναι η πρώτη μου φορά στην Άνδρο και δεν θα μπορούσε η αφορμή να είναι πιο ευχάριστη και ενδιαφέρουσα: η αναδρομική έκθεση της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη, με τίτλο «Πλάθοντας το άυλο», η οποία περιλαμβάνει πολλά γνώριμα, αλλά και αρκετά άγνωστα στο ευρύ κοινό έργα της, που ξεκινούν από τα πρώτα της βήματα στο κόσμο της τέχνης και φτάνουν στο σήμερα. [...]
[…] Κάθε αίθουσα αποτελεί και μια έκπληξη για το βλέμμα και το συναίσθημα. Από τα πρώτα έργα, τα φοιτητικά, όπου αναζητούσε την ταυτότητα της στα γλυπτά που σχεδίασε επηρεασμένη από την επίσκεψη της στο εργαστήριο του Χένρι Μουρ και τις λιθογραφίες που τύπωνε όλο το βράδυ κλειδωμένη στο εργαστήριο της σχολής. […]
Με τους θώρακες, τα άλογα και τα νερά της τέχνης της, η κόρη του δολοφονημένου από τη 17 Νοέμβρη, Αλέξανδρου Αθανασιάδη, συνδιαλέγεται με το πένθος και στρέφεται στη φύση για παρηγοριά.
[…] Το σκεπτικό της έκθεσης, από τα πρώτα κιόλας βήματα είναι να βρεθείς αμέσως αντιμέτωπος με τον κόσμο της Αλεξάνδρας. Έναν κόσμο βαθιά προσωπικό, με προφανή την άρνηση γαληνέματος αλλά και την ανάδειξη του τραύματος, της ατέλειας, της φθοράς, της τραχιάς αποκάλυψης της μοναξιάς και την αέναης αναζήτησης. […]
[...] έφερε στην επιφάνεια τραύματα του παρελθόντος, αλλά ταυτόχρονα τα περιέπλεξε με συναισθήματα ασφάλειας, προστασίας, ανάτασης, αλλά και μίας άλογης ελευθερίας και νίκης. Ήταν σαν κάτι που μέχρι πρότινος είχε καταχωριστεί μέσα μου ως “Άυλο” αποκτούσε πια μια συγκεκριμένη διάσταση. [...]
[…] Η αναδρομική έκθεση της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη, ακριβώς όπως η πορεία στους χώρους που φιλοξενείται, μοιάζει σαν την είσοδο σε ένα σπήλαιο που ενώ μπορεί να σου έχουν περιγράψει τι θα βρεις σε αυτό, η έκπληξη και η συγκίνηση αναβλύζουν πηγαία, καθώς ο επισκέπτης περπατά ανάμεσα στις δημιουργίες. […]