«Πολλές φορές σκέφτηκα τι σημαίνει “κάνω τέχνη”. Μα κάθε φορά ήταν διαφορετικό. Περισσότερα καταλάβαινα αφού είχα τελειώσει το έργο, κι η αλήθεια είναι πως όταν “κάνεις τέχνη” είσαι τόσο μακριά από το “τι σημαίνει”».
Ο Αλέξης Ακριθάκης γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα. Λόγω του εκρηκτικού χαρακτήρα του, αποβάλλεται από τα περισσότερα σχολεία. Από την εφηβεία του κιόλας συχνάζει σε κύκλους μποέμ διανοουμένων που τον επηρεάζουν καθοριστικά, με κυριότερους ανάμεσά τους τον Κώστα Ταχτσή και τον Γιώργο Μακρή, με τους οποίους συνδέεται φιλικά.
Το 1958 φεύγει με μια μοτοσικλέτα για το Παρίσι, όπου ζει περίπου έως το 1960. Κάνοντας ζωή εντελώς αντισυμβατική, γνωρίζεται με καλλιτέχνες και ανθρώπους των γραμμάτων, ενώ παράλληλα εδραιώνει τη ζωγραφική του. Εκεί συνδέεται φιλικά με τον Θάνο Τσίγκο. Επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1968 φεύγει με υποτροφία για το Βερολίνο, όπου παραμένει έως το 1984, οπότε εγκαθίσταται οριστικά στην Ελλάδα. Στο μεσοδιάστημα ζει μεταξύ των δύο χωρών.
Αρχικά, το έργο του χαρακτηρίζεται από μια ασπρόμαυρη, πυκνή, λαβυρινθώδη γραφή. Στην συνέχεια, το χρώμα εισέρχεται αποφασιστικά και η δουλειά του οδηγείται σε μια μαγική αφηγηματικότητα, σε μια παιδική γραφή. Χρώματα έντονα, πλακάτα, με παχιά σκούρα περιγράμματα και πλήθος αφηγήσεων μέσα από σύμβολα που επαναλαμβάνονται συχνά, όπως πουλιά, αεροπλάνα, βέλη, καράβια και φυσικά μια βαλίτσα, αναπόσπαστο σύμβολο φυγής. Ο τελευταίος δημιουργικός κύκλος του, στον οποίο ανήκει και το έργο Χωρίς τίτλο του 1984, περιλαμβάνει επίσης ξύλινες κατασκευές με χρωματιστά λαμπάκια, καθρέφτες και πλαστικά λουλούδια, που δημιουργούν μια αίσθηση λαϊκού πανηγυριού. Ο Ακριθάκης μαζεύει φθαρμένα ξύλα από παροπλισμένα καΐκια που βρίσκει σε παραλίες και τα μεταποιεί δίνοντάς τους ξανά ζωή και ρόλο. Το παρόν έργο, με το αναμμένο λαμπάκι σαν εικονοστάσι, φτιαγμένο από υλικά πολύ φτωχά που συνυπάρχουν σε αρμονία, στέκει ως φόρος μνήμης σε κάτι απροσδιόριστο.
Το μαστόρεμα, το ασαμπλάζ και η ακατέργαστη πρακτική συνιστούν τρόπο ζωής για τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα είναι πλέον διεθνώς αναγνωρισμένος, με σημαντικές ατομικές εκθέσεις και συνεργασίες με μεγάλες γκαλερί, αλλά και παρουσία στο θέατρο και στην εικονογράφηση βιβλίων. Ωστόσο, η υγεία του είναι εύθραυστη λόγω της χρόνιας χρήσης ουσιών και αλκοόλ, από τα οποία έχει καταφέρει να απεξαρτηθεί. Πεθαίνει στην Αθήνα σε ηλικία 55 ετών.
.
