Το έργο της Όπυ Ζούνη Άνοδος προς τετράγωνο του 1984, ανήκει στη γεωμετρική αφαίρεση. Η έντονη προοπτική δεν διακόπτεται, όπως είναι σύνηθες στα έργα της. Οι χρωματικές επιφάνειες παρουσιάζονται αρκετά έντονες και ο χώρος, που θα μπορούσε να συνεχίζεται εκτός καμβά, ενδέχεται να είναι εξίσου φανταστικός όσο και πραγματικός.
Η Όπυ Ζούνη γεννήθηκε το 1941 στο Κάιρο της Αιγύπτου. Εκεί θα ξεκινήσει σπουδές ζωγραφικής, κεραμικής και φωτογραφίας, ενώ αργότερα, το 1963, θα ταξιδέψει στην Ελλάδα για να διευρύνει τις γνώσεις της στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη. Αντλεί έμπνευση και μελετά τη γεωμετρία σε βάθος μέσα από την αρχαιοελληνική και αιγυπτιακή τέχνη. Όπως η ίδια λέει: «Οι δύο αυτοί πολιτισμοί έχουν μια γεωμετρική δομή και σκέψη που τους χαρακτηρίζει». Η γεωμετρία, λοιπόν, θα λειτουργήσει ως συνδετικός κρίκος της καλλιτέχνιδας με το περιβάλλον και τις ευαισθησίες της.
Μεγάλο μέρος της δουλειάς της είναι επικεντρωμένο σε τρισδιάστατους ζωγραφικούς χώρους με έντονη σκηνογραφική διάθεση, όπου το φως και η σκιά αποδίδονται μέσα από χρωματικές επιφάνειες, ενώ το βάθος, η προοπτική, η έννοια της ψευδαίσθησης και της οφθαλμαπάτης αποδίδονται με βάση έναν αρχιτεκτονικά δομημένο, αλλά και ονειρικό, χώρο. Στο φως αφιερώνει επίσης μεγάλο μέρος της μελέτης και των πειραματισμών της, με αποτέλεσμα τη μετάβαση στη γλυπτική και στις κατασκευές. «Η γεωμετρία είναι το μέσο και όχι ο αυτοσκοπός» επισημαίνει. Και συνεχίζει: «Θέτω στον εαυτό μου ένα γεωμετρικό πρόβλημα με στόχο να υλοποιήσω ένα όραμα. Στη σκέψη μου έχω πάντα μια ιδέα και όχι μια θεωρία».
