Galerie Beyeler, Βασιλεία
Ιδιωτική συλλογή, από το 1972
Ματιές στον αιώνα, Άνδρος, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 28 Ιουνίου-20 Σεπτεμβρίου 1998, σσ. 96-97, εικ. σ. 97
Loreau Max, Catalogue des travaux de Jean Dubuffet (Tour aux figures, amoncellements, cabinet logologigue, vol. XXIV), Παρίσι, Weber, 1973, α/μ εικ., αρ. 136, σ. 135
Jean Dubuffet: l’Hourloupe, κατ. έκθ., Γενεύη, Artel Galerie, άνοιξη 1973
Στον Jean Dubuffet άρεσε να αναφέρεται σε «κύκλους», προκειμένου να περιγράψει τα διάφορα στάδια που σημάδεψαν τη δημιουργική του εξέλιξη. Μεταξύ αυτών των «κύκλων», ένας ξεχωρίζει λόγω της μεγαλύτερης διάρκειάς του και κυρίως λόγω της φήμης του: ο Hourloupe (λεκτική επινόηση του ίδιου του Dubuffet), που απασχόλησε τον καλλιτέχνη από το 1962 έως το 1974. Η γένεση του Hourloupe ήταν τελείως αυθόρμητη: ενώ μιλά στο τηλέφωνο, ο Dubuffet, αφηρημένος, αφήνει το κόκκινο στιλό διαρκείας να τρέχει πάνω σε μικρά κομμάτια χαρτί. Έτσι προκύπτουν σχέδια που τα διαγραμμίζει με κόκκινες και μπλε ρίγες. Ο ζωγράφος κόβει εκείνες τις απροσδιόριστες συνθέσεις και, μόλις τις τοποθετεί σε μαύρο φόντο, αρχίζουν να αλλάζουν, αποκτούν νόημα. Οι ανεξέλεγκτες, θα λέγαμε, διασταυρούμενες καμπύλες στριφογυρίζουν και μπλέκονται μεταξύ τους, κάνοντας το αφηρημένο και το παραστατικό να συνυπάρχουν με τρόπο εντελώς καινούριο.
Γρήγορα οι δύο διαστάσεις δεν αρκούν πλέον στον Dubuffet για να εκφράσει όσα αντιπροσωπεύει για εκείνον ο Hourloupe. Όμοια με άλλους καλλιτέχνες της εποχής του, καταφεύγει στα καινούρια συνθετικά υλικά, όπως τον πολυεστέρα, το διογκωμένο πολυστυρένιο και την εποξική ρητίνη, ώστε να δώσει συγκεκριμένη μορφή στις ιδέες του. Ελαφρά, εύπλαστα και φθηνά, τα συγκεκριμένα υλικά τού δίνουν την ευκαιρία να αρχίσει να φτιάχνει ανάγλυφα και, αργότερα, τα πρώτα του γλυπτά. Κόβει το πολυστυρένιο και συσσωρεύει σχήματα, μορφές και αντικείμενα. Οι ακμές που σχηματίζουν οι πολλαπλές τομές τονίζονται στη συνέχεια με μαύρη μπογιά, αναπαράγοντας μέσα στο χώρο τις περίπλοκες καμπύλες των επίπεδων επιφανειών. Κάποια έργα, κυρίως όσα είναι φτιαγμένα με εποξική ρητίνη, ο καλλιτέχνης τα αφήνει ως έχουν, άσπρα και μαύρα. Άλλα, φτιαγμένα με πολυεστέρα, ποικίλλονται με γαλάζιο, κόκκινο και διαγώνιες γραμμές.
Η Καρέκλα πρακτικής λειτουργίας δημιουργήθηκε σε μία ημέρα, στις 29 Μαρτίου 1969. Ανήκει σε ένα σύνολο ποικίλων αντικειμένων, που υπόκεινται σε μεταμορφώσεις στο πλαίσιο του Hourloupe. Ενίοτε ο καλλιτέχνης διασκεδάζει δίνοντας τίτλους ειρωνικούς, όπως στην καρέκλα που παρουσιάζεται εδώ, στην οποία πρώτιστη λειτουργία δεν είναι προφανώς η πρακτικότητα. Παρ’ όλα αυτά, δεν θα πρέπει να αναζητήσουμε δηκτικότητα στην προσέγγιση του Dubuffet. Η τέχνη του χαρακτηρίζεται ακριβώς από την ισορροπία μεταξύ απλού και περίπλοκου, παραστατικού και αφηρημένου.
.
