Ο Γιάννης Παρμακέλης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1932 και σπούδασε με κρατική υποτροφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με καθηγητές τους Γιάννη Μόραλη και Γιάννη Παππά. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ανωτάτη Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, κοντά στους γλύπτες Ossip Zadkine και Robert Couturier. Στη συνέχεια, δίδαξε γλυπτική στην ΑΣΚΤ ως βοηθός του Γιάννη Παππά και σχέδιο στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (τη γνωστή Σχολή Δοξιάδη) και στη Σχολή Βακαλό.
Με το μορφολογικά ευρύ γλυπτικό έργο του, ο Παρμακέλης προσέδωσε νέα διάσταση στη δυναμική της σύγχρονης ελληνικής γλυπτικής. Οι εννοιολογικές του αναζητήσεις αποτυπώνονται στη διάπλαση και μετάπλαση της φόρμας σε τρεις τουλάχιστον περιόδους. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, πλάθει την ανθρώπινη μορφή ορίζοντάς τη με βάση τη ρεαλιστική επιφανειακή λεπτομέρεια. Δουλεύοντας τον χαλκό, δημιουργεί θεματικούς κύκλους με στοιχεία μιας νεορομαντικής, κλασικιστικής προσέγγισης. Η Καθιστή φιγούρα αποτελεί χαρακτηριστικό έργο της συμπυκνωμένης, μετασχηματισμένης εκφραστικής δραστηριότητας της περιόδου. Η γυναικεία μορφή στέκεται πλαγιαστή σε βάθρο, αλλά ταυτόχρονα μοιάζει να ίπταται στον απροσδιόριστο συμπαντικό χωροχρόνο. Το περίγραμμα της φιγούρας της φαντάζει πλούσιο και εκφραστικό, παρά την ακίνητη και στοχαστική στάση ανάπαυσης. Το βλέμμα παρουσιάζεται εσωστρεφές, προσδίδοντας στη φόρμα μεταφυσική πνευματική δύναμη. Η αινιγματική φιγούρα συνδυάζει την αναπαραστατική γλυπτική με τα εξπρεσιονιστικά γνωρίσματα, την έντονη αφαίρεση, αλλά και τις σουρεαλιστικές παραμέτρους. Ο χαλκός ορίζει την ένταση της μορφής, η οποία χάρη στην «τυχαία», σκληρή, αφαιρετική γραφή αποκτά μνημειακή οντότητα.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 το έργο του επιδιώκει να βρίσκεται σε άμεσο διάλογο με τον περιβάλλοντα χώρο. Ειδικά μετά το 1978, το στοιχείο της βιομηχανικής αφαίρεσης και η αίσθηση της μηχανικής επεξεργασίας της ύλης ορίζουν τη γλυπτική στάση και θέση του.
.
