Γεννημένος στον Πειραιά το 1910, ο Γιάννης Τσαρούχης ζει τα πρώτα του χρόνια σε νεοκλασικές κατοικίες, οι οποίες θα σημαδέψουν τις μνήμες του και θα τον απασχολήσουν ως θεματική. «[…] Για μένα σπίτι ήταν μόνο το νεοκλασικό […]» γράφει σε κείμενό του, ενώ στη συνέχεια, αναφερόμενος πάλι στις νεοκλασικές κατοικίες, προσθέτει: «[…] Όταν αργότερα άρχισαν να τα γκρεμίζουν ένα ένα, τότε αισθάνθηκα ότι ξηλώνουν τη ζωή μου. Ήταν κάτι παραπάνω από αισθητική διαμαρτυρία αυτό που αισθανόμουν […]».
Στο έργο Αποθήκες παλαιού Τελωνείου στον Πειραιά μέσα από μια παιδική ματιά ο ζωγράφος προσπαθεί να αποδώσει το φως και τα κτίρια, τα οποία αντιμετωπίζει με μεγάλη συνέπεια και παραστατικότητα. Η απουσία ανθρώπινων μορφών, με σκοπό να αιχμαλωτίσει απομονωμένο το αστικό τοπίο, μας μεταφέρει σε μια μάλλον μεταφυσική ατμόσφαιρα. Μάλιστα ο ίδιος γράφει: «Το να βγεις περίπατο στον Πειραιά εκείνη την εποχή ήταν σαν να σεργιανίζεις σε μια γιγαντιαία σκηνογραφία με βράχια και ωραία σπίτια με αγάλματα και αετώματα. Όταν κάποτε είδα σ’ ένα γαλλικό βιβλίο την εικόνα ενός τοπίου του Claude Lorrain, ρώτησα αν ήταν ο Πειραιάς την παλιά εποχή».
Ο Γιάννης Τσαρούχης είναι ένας από τους πλέον αναγνωρισμένους Έλληνες καλλιτέχνες και το έργο του αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία της νεοελληνικής τέχνης.
Θα φοιτήσει στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας έως το 1933 και αργότερα θα ταξιδέψει στο Παρίσι και στη Ρώμη, όπου θα επηρεαστεί από το ρεύμα του ιμπρεσιονισμού και την Αναγέννηση.
Το έργο του έχει μεγάλη απήχηση στο ελληνικό κοινό, ενώ παράλληλα βρίσκει αποδοχή και στο εξωτερικό. Το 1958 λαμβάνει μέρος στην Biennale της Βενετίας, ενώ καθ’ όλη την καλλιτεχνική του πορεία συμμετέχει σε πολυάριθμες εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
.
