Galerie Adrien Maeght, Παρίσι
Ιδιωτική συλλογή
Ματιές στον αιώνα, Άνδρος, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 28 Ιουνίου-20 Σεπτεμβρίου 1998, σ. 54, εικ. σ. 55
Από το 1930 η ζωή του Georges Braque αποκτά τη σταθερότητα και ηρεμία που δεν είχε γνωρίσει μέχρι τότε. Περνά τον μισό χρόνο στην καινούρια κατοικία του στο Βαρανσβίλ της Νορμανδίας, όπου η επαφή με τη φύση τον ξεκουράζει, και τον υπόλοιπο χρόνο στο Παρίσι. Στη Νορμανδία αρχίζει να ενδιαφέρεται για τη γλυπτική και δοκιμάζει τους πρώτους σκαλιστούς γύψους του, αφιερωμένους σε θεούς και ήρωες της ελληνικής αρχαιότητας. Στο Παρίσι επιστρέφει σε μια δραστηριότητα την οποία είχε παραμελήσει σχεδόν για είκοσι χρόνια: τη λιθογραφία.
Όπως με τα γύψινα, για τα πρώτα του χαρακτικά ο Braque εμπνέεται και πάλι από την ελληνική μυθολογία. Η λιθογραφία που παρουσιάζεται εδώ ανήκει στις πρώτες που φιλοτεχνεί. Προκειμένου να σιγουρευτεί ότι θα φθάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, κάνει ο ίδιος την εκτύπωση, μαζί με τον χαράκτη. Κατά τη διαδικασία της εκτύπωσης αλλάζει μάλιστα τις αναλογίες των μελανιών, γεγονός που εξηγεί τις χρωματικές διαφορές οι οποίες παρατηρούνται από το ένα αντίτυπο στο άλλο. Ο Braque εμπνεύστηκε την Athéna –ή Athénée, όπως ήθελε να ονομαστεί– από μια ελαιογραφία με την ίδια σύνθεση και την ίδια χρωματική γκάμα που είχε φιλοτεχνήσει το 1931. Η θεά αναπαρίσταται όρθια, να οδηγεί τα δύο άλογα του άρματός της, τα οποία επίσης απεικονίζονται σηκωμένα στα πίσω πόδια τους. Οι καθαρά σχεδιασμένες ευθείες και καμπύλες προσδίδουν στο σύνολο δυναμική αίσθηση, ως εάν το άρμα να βρίσκεται πράγματι σε κίνηση.
Η σύνθεση δείχνει να ικανοποιεί τον Braque αφού, αμέσως μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου θα την επιλέξει, ελαφρώς διαφοροποιημένη, και για άλλους μυθικούς ήρωες. Έτσι, η Περσεφόνη, ο Φαέθων και κυρίως ο Ήλιος θα αποτελέσουν απόηχο της Αθηνάς, εμπλουτίζοντας περαιτέρω τον διάλογο του Braque με την ελληνική μυθολογία.
.
