Galerie Adrien Maeght, Παρίσι
Ιδιωτική συλλογή
Ματιές στον αιώνα, Άνδρος, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 28 Ιουνίου-20 Σεπτεμβρίου 1998, σσ. 60-61, εικ. σ. 61
Μνήμες λουσμένες στο όνειρο, Αθήνα, Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 5 Αυγούστου-3 Δεκεμβρίου 2023
Georges Braque, “Derniers Messages”, Derrière le Miroir, τ. 166, Παρίσι, Adrien Maeght, 1967, εικ. σ. 2
Miguel Orozco, The Complete Prints of Georges Braque, Catalogue raisonné, academia.edu, 25 Σεπτεμβρίου 2018, αρ. LO903, εικ. σ. 479 (εικ. άλλου αντιτύπου)
Τα πουλιά κατέχουν σημαντική θέση στο εικαστικό σύμπαν του Braque. Το 1952, όταν δέχεται παραγγελία να διακοσμήσει την οροφή αίθουσας στο Louvre, του φαίνεται φυσικό να διαλέξει ως θέμα δύο μαύρα πουλιά με λευκά περιγράμματα που ενώνονται στον αέρα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, σε ένα ταξίδι στην Καμάργκ, στη νότια Γαλλία, τον γοητεύουν τα αμέτρητα πουλιά που αναζητούν την τροφή τους στα βαλτοτόπια. Όπως ομολογεί: «Τα πουλιά με ενέπνευσαν […] Πρέπει όμως να θάψω στη μνήμη μου τη φυσική λειτουργία τους ως πουλιών. Η έννοια […] που τα έκανε να αναδυθούν μέσα στο μυαλό μου, αυτή η έννοια πρέπει να σβήσει, να καταργηθεί […] ώστε να έρθω πιο κοντά σε αυτό που με απασχολεί επί της ουσίας: τη συγκρότηση του εικαστικού γεγονότος».
Το πλήθος των χαρακτικών που είναι αφιερωμένα στα πουλιά εντυπωσιάζει. Τα Δύο πουλιά σε μπλε φόντο θυμίζουν αρκετά τα πουλιά που φιλοτέχνησε για την οροφή του Louvre: σαν να ακολουθούν ένα γαμήλιο χορό, ενώ ο χρόνος μοιάζει μετέωρος ακριβώς τη στιγμή που σμίγουν. Η χάρη, η λεπτότητα, η απλότητα της σύνθεσης δεν αφήνουν αδιάφορο το θεατή: ποιος δεν έχει βυθιστεί κάποια στιγμή σε ονειροπόληση μπροστά στην τόσο ζηλευτή ικανότητα του πληθυσμού των αιθέρων, την ικανότητα να πετάνε;
