Alberto Giacometti (1901 - 1966)

Η Annetta Stampa, σύζυγος του ζωγράφου Giovanni Giacometti, δεν έκρυψε ποτέ την αδυναμία της για το μεγαλύτερο γιο της, Alberto, ο οποίος μάλιστα της έμοιαζε περισσότερο. Υπήρξε από τα πρώτα μοντέλα του, και συνέχισε να ποζάρει γι’ αυτόν σε όλη τη ζωή της. Ο Alberto ανταπέδιδε την αγάπη της με αφοσίωση και συνέπεια. Κάθε χρόνο, όσες υποχρεώσεις και αν είχε, άφηνε το Παρίσι για να επισκεφτεί το οικογενειακό σπίτι στη Στάμπα της Ελβετίας. Τα πολυάριθμα πορτραίτα της μητέρας του μας προσφέρουν σήμερα μοναδική ευκαιρία για να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του στυλ του, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν μια νηφάλια, γεμάτη τρυφερότητα μαρτυρία για την ιδιαίτερη σχέση τους.

Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Giacometti εγκαταλείπει τις κυβιστικές επιρροές του χάριν ενός σχεδίου απογυμνωμένου από επινοήματα κάθε είδους και επικεντρωμένου αποκλειστικά στο ουσιώδες. Από εκείνη την περίοδο χρονολογείται Η μητέρα του καλλιτέχνη, μια προσωπογραφία που δείχνει εκ πρώτης όψεως πολύ απλή, σχεδόν λιτή. Γρήγορες μολυβιές σημαδεύουν το φόντο και το μπούστο του μοντέλου, του οποίου η στάση, με σταυρωμένα τα χέρια, επιβάλλει μια εντύπωση αποστασιοποίησης σε σχέση με το θεατή. Όταν όμως προσέξουμε το πρόσωπο, συνειδητοποιούμε το μέγεθος της αθέατης δουλειάς που συνθέτει τα χαρακτηριστικά αυτής της ώριμης γυναίκας, δίνοντάς της έκφραση απόμακρη και υπερήφανη μαζί. Και τότε θαυμάζουμε, διότι εκείνο που αρχικά φαίνεται να μην είναι παρά απανωτά μουντζουρώματα στην πραγματικότητα κρύβει όχι μόνο μια εξαιρετικά περίπλοκη γεωμετρική δομή, αλλά και ρεαλισμό πολύ πιστότερο από οποιαδήποτε φωτογραφία ή οποιοδήποτε νατουραλιστικό σκίτσο. Το γεγονός ότι ο Giacometti διάλεξε να εκφραστεί με το μολύβι και όχι με το πινέλο καθόλου δεν μειώνει τη δύναμη της συγκεκριμένης προσωπογραφίας, η οποία δεν μπορεί να θεωρηθεί προπαρασκευαστική δουλειά για κάποιον πίνακα. Και πράγματι, καμία ελαιογραφία της εποχής δεν επαναλαμβάνει την ίδια σύνθεση. Έχουμε να κάνουμε με ένα έργο αφεαυτού, όπως οι ακουαρέλες του Cézanne.

.

.